ยิ้มกับทุกเรื่อง (แต่บางเรื่องก็ไม่ต้อง) ชีวิต ตี Run Fun แสดง ของ เม้ง—ชัยวัฒน์ ชาติสุริยเกียรติ
ระหว่างเลื่อนฟีดไอจี เราจับพลัดจับผลูไปเจอแอคเค้าท์ @run.for_eat ที่แสดงกิจวัตรอย่างตรงตัว นั่นคือการวิ่งเพื่อหาของกิน บุคคลเจ้าของแอคเค้าท์ดังกล่าวไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นผู้มีนามกรขจรไกล เขาเป็นทั้งมือกลองในตำนาน นักแสดงหน้าอ๋อ และคนที่ชิวที่สุดคนหนึ่งที่คุณจะนึกออก
“เราจะแบ่ง category ตัวเองยังไงดีวะ” เม้ง—ชัยวัฒน์ ชาติสุริยเกียรติ บอกกับ EQ บนชั้น 2 ของ Walden Home Cafe
มือกลองจาก Desktop Error และนักแสดงผู้โด่งดังจากโฆษณาไทยประกันชีวิต อธิบายตัวเองว่า เขาไม่ใช่ lead ของวง และยังเป็นนักแสดงสายซัพพอร์ต “ไม่รู้เหมือนกัน แต่น่าจะรู้กันอยู่ใช่มั้ย” เขาสรุป อมยิ้ม ส่วนเราก็พยักหน้าหงึกๆ
ก่อนหน้าวันนัดสัมภาษณ์ ในเดือนกันยายน ปี 2024 Desktop Error เพิ่งได้รับรางวัล สีสัน อวอร์ด ครั้งที่ 33 ในสาขา Best Rock Album of The Year จากอัลบั้ม Indelible Stain (2022) และ Best Rock Artist of The Year และยังเป็นเดือนเกิดของเม้งด้วยเช่นกัน
ในวัย 39 ปี เขาเผยว่าทางวงมีแพลนทำอัลบั้มใหม่แล้ว ในฐานะนักแสดง ก็อยากไปแตะขอบฟ้าของเมืองนอก และในฐานะนักวิ่งสมัครเล่น ก็อยากจบฟูลมาราธอนให้ได้
นี่คือบทสนทนาถึงชีวิตของคนที่ตื่นเช้า เข้าห้องน้ำ จัดการธุรส่วนตัว ทำอาหารเช้า ออกไปวิ่ง ทำทุกสิ่งให้เสร็จในหนึ่งชั่วโมงแรกของวัน ซึ่งอาจเป็นเคล็ดลับบนใบหน้าเปื้อนยิ้มของเขา
01
เม้งเล่าว่า เขาคลุกคลีกับกลองตั้งแต่ช่วงประถมจากการเข้าวงดุริยางค์ ตอนนั้นยังไม่รู้จักกลองชุด แต่สนิทสนมกับกลองจากเครื่องดนตรีไทย ทั้งกลองแขกและกลองยาว จนเห็นรุ่นพี่คนหนึ่งตีกลองชุดอย่างเมามัน เขาจึงทดความเท่นั้นในใจ กระทั่งเข้าวัยมัธยมต้น มีโอกาสพบ ตุ้ย-ชาญณรงค์ แจ่มขาว มือเบส และกลุ่มเพื่อนที่ชอบฟังเพลงเหมือนกัน จึงนัดแนะไปซ้อมดนตรี และเริ่มรู้สึก “อยากตีกลองเป็น”
ขยับมาช่วง ปวช. เขาเริ่มฟังเพลงอิสระและไทยอินดี้ เขาพบกับ เบิร์ด-อดิศักดิ์ พวงอก มือกีต้าร์ และ อ๊อฟ-วุฒิพงศ์ ลี้ตระกูล มือกีต้าร์ กระทั่งทั้งหมดเจอกับ เล็ก-พีวรายุส กองไพบูลย์ ร้องนำ ในช่วงมหาวิทยาลัย พวกเขามีทิศทางการฟังเพลงคล้ายๆ กัน ได้ชักชวนเล่นเพลงคัฟเวอร์เรื่อยมา จนฟอร์ม ‘วงหน้าจอขัดข้อง’ กันในที่สุด
ฉายามือกลองในตำนานกับเม้งกระเดื่องแตกมายังไง
“คำถามนี้คลาสสิกมากเลยนะ มือกลองในตำนาน เป็นเพจที่บู้ พี่แอร์ แล้วก็เพื่อนแก๊ง SLUR ทำกัน เราเจอกันบ่อย อยู่ๆ เขาตั้งเพจขึ้นมาเล่นๆ ในช่วงที่เราเริ่มเล่นโฆษณา เขาเห็นงานเรา ก็เลยตั้งเพจขึ้นมาหยอกล้อกัน
“แต่กระเดื่องแตก มีเหตุอยู่ว่า ในงาน Stone Free แต่ละวงที่เล่นก่อนหน้าเราไม่เคยแตก พอเราเล่น กระเดื่องดันแตก น่าจะใช้เวลาในการบ่มมาระยะหนึ่ง เราต้องโยกตัวเองออกไปตีอีกฝั่งนึง แล้วเพื่อนทั้งวงอยู่อีกฝั่งหนึ่ง”
หลังจากนั้นมีแตกอีกมั้ย
“ไม่ค่อยแล้ว เอาแรงขาไปวิ่งหมด”
02
ระหว่างเล่นดนตรีที่ร้านแถบลาดพร้าววังหิน เม้งถูกชักชวนให้ไปแคสงานโดยรุ่นพี่ที่เป็น Casting Director เขาตอบรับ ทว่าต้องปรับตัวมากโขขณะอยู่หน้ากล้อง เป็นระยะเวลานานกว่าจะได้งานชิ้นแรก เขามองความผิดหวังในช่วงนั้นเป็นเหมือน “การซ้อมมือแล้วค่อยๆ ลงสนามจริง” จนกระทั่งเข้าตาทั้งลูกค้าและกำกับในที่สุด
อะไรทำให้ติดใจการแสดง
“เรารู้สึกว่าการแสดงเป็นเรื่องของการเรียนรู้ความเป็นมนุษย์มากๆ ความเป็นธรรมชาติ ทั้งภายนอก ภายใน มันดูสนุก มันดูน่าตื่นเต้นไปหมดกับการเข้าใจคนๆ หนึ่ง เราเป็นเราอยู่แล้ว แต่เราจะเข้าไปอยู่ตรงนั้น รู้จักคนนั้นยังไง ซึ่งใช้ตัวเราแทนคนนั้น
“สมมุติว่า เราอยากรู้จัก B เราจะทำตัวยังไงให้เป็นแบบ B แล้ว B อยู่ยังไง นอนยังไง กินยังไง พยักหน้ายังไง อ่านหนังสือแบบไหน บางอย่างอาจไม่เฮลตี้ เรื่องการแสดงจึงต้องรู้จักเลือกใช้
“เช่น ในเรื่อง Hurts Like Hell (2022) เราเห็นพ่อเราดูมวยตั้งแต่เด็กๆ รู้ว่ามวยเป็นยังไง แต่พอเข้าไปอยู่ข้างใน มันเหมือนอีกโลกหนึ่ง เราไม่รู้มาก่อนว่า การพกเงินสดหมายถึงอะไร รหัสมือต่างๆ คืออะไร ซึ่งว้าวมาก เรารู้สึกตื่นเต้นกับมัน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น เราขับรถผ่านสนามมวยตลอด”
อยากร่วมงานกับผู้กำกับคนไหน
“หลายคนเลยว่ะ ขอพี่ Wes Anderson ก่อนละกัน (หัวเราะ) อีกคนหนึ่งคือ Quentin Tarantino เขาทำหนังครบแล้ว แต่เราชอบเขามาก”
03
การประท้วงเพื่อสัญญาจ้างที่เป็นธรรมของสมาคมนักแสดงภาพยนตร์และโทรทัศน์ (SAG) และสหพันธ์ศิลปินโทรทัศน์และวิทยุแห่งอเมริกา (AFTRA) หรือที่เรียกว่า SAG-AFTRA เมื่อปี 2023 จุดประกายให้เม้งและเพื่อนนักแสดงรวมตัวกันเพื่อผลักดันมาตรฐานการทำงานกองถ่ายในนาม TOSAA (Thai On-Screen Actor Association) หรือสมาคมนักแสดงแห่งประเทศไทย
“เราไม่ได้ต้องการปะทะ แค่อยากทำให้มีความประนีประนอมหรือพูดคุยกันได้ในวงการนักแสดง”
มีปัญหาอะไรที่เราอยากแก้ไข
“เรื่องข้างในกองถ่ายแหละ เช่น ความไม่ยุติธรรมกับบุคคลนี้บุคคลนั้น อุบัติเหตุในกองถ่าย หรือปัญหาสุขภาพ แต่ถ้าเป็นนักแสดงเอง มันก็เป็นเรื่องของความไม่แฟร์ในการทำงาน
“เป็นเรื่องของความเหลื่อมล้ำทั้งชุดความคิด ระบบ สิ่งแวดล้อม แทบทุกวงการจะมีหมด มีคนมีฝีมือ คนเก่งๆ ที่ไม่ได้โผล่ขึ้นมา ไม่ได้เจอโอกาส ไม่ได้เห็นแสงสว่าง บางคนอยู่กับสิ่งนี้มาสักพักแล้วล้มหายตายจากไป รู้สึก burn out หรือหาสิ่งอื่นทำแทน ซึ่งไม่ใช่แพสชั่นของเขาตั้งแต่แรก แม้เขาได้เรียนทฤษฎีการแสดงหรือทฤษฎีดนตรี แต่กลับกลายเป็นว่าสิ่งแวดล้อมไม่ได้เอื้ออำนวยหรือเขาไม่สามารถทนสภาวะนี้ได้ มีหลายองค์ประกอบที่ทำให้รู้สึก พอเถอะ ไปดีกว่า มันโคตรน่าเศร้า
“ปัจจัยหลักคือเรื่องเงินด้วยนะ เงินไม่พอทำให้เราเฮลตี้ ต้องมานั่งกังวลว่าพรุ่งนี้จะยังไงต่อ จะมากจะน้อย ก็รู้สึกว่าจะจัดการกับมันยังไง บางคนอาจไม่เป็นนะ ด้วยพื้นฐานทางบ้านที่มีอยู่”
อยากเห็นแนวโน้มหรือการเปลี่ยนแปลงไปในในทิศทางไหน
“ตอนนี้อยากให้รวมกันให้มากที่สุด เราไม่แน่ใจว่ามันจะไปถึงจุดไหนและพัฒนาไปได้ถึงขั้นไหน สามารถพูดคุยกันในรูปแบบไหนได้บ้าง
“เจตนาพวกเราก็แค่อยากรวมตัวกันเพื่อผลักดันวงการนักแสดงให้มันมีมาตรฐาน แค่นั้นเลย”
04
ช่วงต้นปี 2024 เม้งเปิดไอจี @run.for_eat โปรเจกต์วิ่งไปหาของกิน นัยหนึ่งคือเพื่อแชร์แอคทิวิตี้ของตัวเอง นัยหนึ่งคือเพื่อสุขภาพ ซึ่งการวิ่งได้กลายเป็นความหลงใหลไปแล้ว
“เราชอบกินอยู่แล้ว ชอบวิ่งอยู่แล้ว ชอบเที่ยว ชอบเจอสถานที่ใหม่ๆ แต่ใช้วิธีของการวิ่งและการเดินเป็นหลัก”
เริ่มวิ่งตั้งแต่เมื่อไร
“จริงๆ วิ่งมาตั้งแต่ปี 2015 แต่พอเรามีงานถ่าย งานดนตรี หรืองานอื่น เวลาของการวิ่งการซ้อม มันก็หายไป ตอนนี้เริ่มติดขี้เกียจละ
“ก่อนวิ่งครั้งแรก เราเป็นแพนิค เครียดลงกระเพาะ หัวใจเต้นผิดปกติ หายใจไม่ออก เป็นเรื่องของภายในมากๆ เรารู้สึกกลัวตาย
“เริ่มจากการที่เรากลัวตายนี่แหละ เริ่มหันมาเจอตัวเอง เริ่มกลัวสุขภาพจะดิ่งลงไป คือเราเป็นคนปั่นจักรยานอยู่แล้ว แต่ไม่รู้จักการวิ่ง คิดว่าไม่ยากหรอก เราก็วิ่งจากแถวนี้ (บริเวณเจริญนคร) ไปสะพานพุทธฯ คิดจะข้ามไปฝั่งพระนครด้วย แต่พอเลี้ยวเข้าถึงสะพานพุทธฯ เราหอบหน้าแดง ไม่ไหว เลยเดินกลับ มันทำให้เราอยากรู้จักมันมากขึ้น เข้าใจมันมากขึ้น หายใจยังไงวะ วิ่งยังไงให้มันเป็นจังหวะ ให้การหายใจไปกับการวิ่งได้”
มีเป้าหมายสูงสุดในการวิ่งไหม
“มีนะ การวิ่ง 21 กม. อยากทำเวลาให้ได้ 2 ชั่วโมง เป็น SUB2 (ใช้เวลาไม่เกิน 2 ชั่วโมง ในระยะ 21.1 กม.) การวิ่ง 10 กิโลเมตร ก็อยากได้ SUB1 (ใช้เวลาไม่เกิน 60 นาที ในระยะ 10 กม.) ซึ่งคงเป็นความฝันของนักวิ่งทุกคน
“แต่ก่อนเคยเลิกกองถ่ายเสร็จ กลับมาวิ่งต่อที่สวนลุมพินี แม้ว่าสวนใกล้ปิดแล้ว แต่ขอสัก 5 กิโลเมตร ก็ยังดี ขออีกสักรอบก็ยังดี”
05
ถึงจุดหนึ่ง เมื่อเรานึกถึงงานโฆษณาและรูปภาพมากมายจากบทสัมภาษณ์ เราจึงยิงคำถามไปว่า “ทำไมพี่ถึงยิ้มเยอะจัง”
“ยิ้มกลบเกลื่อน (หัวเราะ)” เขาตอบ ก่อนชวนคุยจริงจังว่า
“เอาจริงๆ เป็นคนเครียดนะ อยากทำเยอะ ซึ่งพอออกมาข้างนอกและได้เจอสิ่งที่ตัวเองชอบ ทั้งกาแฟ วิ่ง ดนตรี มันทำให้เรายิ้มง่าย ยิ้มไปกับมัน
“มีช่วงเวลาหนึ่งที่เรารู้สึกเราชอบ เราสนุกกับการทัวร์ของวงมากเลย ได้เดินทาง 2 เดือน เกือบ 50 วัน แวะกลับมาที่คอนโดประมาณ 4 วัน แล้วเดินทางต่อ มันได้เจอผู้คน ได้เจอประสบการณ์ ได้เจอสิ่งแวดล้อม ได้อยู่คนเดียว ได้กิน ได้เจออะไรใหม่ๆ
“เราได้เติมพลังบางอย่าง พลังงานที่ไม่ใช่สนามแม่เหล็กแบบในกรุงเทพฯ การเดินทางมันช่วยได้ทำให้เรามีชีวิตชีวามากขึ้น เราถึงเลือกการวิ่งมั้ง แต่ไม่ใช่วิ่งไปต่างจังหวัดนะ ไม่ไหว”
ความฝันในฐานะนักดนตรีกับนักแสดงล่ะ
“แน่นอนว่าเราอยากเป็นคนเอเชียที่ขึ้นไปแตะจุดหนึ่ง จุดที่มีนักแสดงที่มีชื่อเสียง เป็นเรื่องสากลที่เราอยากไปอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ไปได้ไหม เราอยากเห็นสิ่งแวดล้อมนั้นกับนักแสดง ผู้กำกับ ทีมงานฮอลลีวูด ฝรั่งเศส เกาหลีใต้ หรือต่างประเทศ
“ดนตรีก็เช่นกัน เราเคยนั่งดูวีดีโอกัน แล้วเห็น Radiohead เล่นใน Festival หนึ่งที่ญี่ปุ่น ซึ่ง Desktop Error ก็อยากไปแตะจุดนั้น จุดที่มีคนเป็นหมื่นๆ แสนๆ คนดูเราอยู่ ถ้าวันหนึ่งมันเกิดขึ้น คงพูดอะไรไม่ออก คงเว่อวัง แต่อยู่ที่ว่าตัวเอง เวลา โอกาส ดวงชะตา จะทำให้ไปตรงนั้นได้รึเปล่า”
นอกจากสิ่งที่ว่ามา อยากทำอะไรอีก
“ร้านกาแฟ แต่เคยไปยืนแล้ว และก็อยากจบฟูลมาราธอน ไม่เคยลองระยะ 42 กิโลเมตรเลย”
บทเรียนสำคัญในวัย 39 ปี
“เราไม่อยากหยุดเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ทั้งเรื่องอาหาร กาแฟ วิ่ง ดนตรี การฟังเพลง พูดตรงๆ เราทิ้งการอ่านมาประมาณหนึ่งเหมือนกันนะ ไม่ได้อ่านเลย หนังสือที่ซื้อมา หรือนวัตกรรมใดๆ ก็แล้วแต่ กลายเป็นว่าสุดท้ายการเดินทางหรือการไปในที่สถานที่ใหม่ๆ มีส่วนช่วยเราหรือสอนเรามากกว่าเปิดตำราดู ไม่ได้มากกว่าหรอก แต่สอนเราในอีกแบบ”
แล้วมีสถานที่ที่รู้สึกประทับใจเป็นพิเศษไหม
“ประทับใจทุกที่ แล้วแต่ช่วงเวลา ถ้าพูดถึงจริงๆ อุดรธานีเป็นที่ที่น่าสนใจและสะอาด ตอนนั้นเริ่มเฟดตัวเอง ขอปลีกวิเวกอยู่คนเดียว ออกนอกเมืองอุดรฯ ไปวัดถ้ำกลองเพลที่หนองบัวลำภู ไปคนเดียว ข้างในเป็นเหมือนสถานที่ปฏิบัติของพระ พระลูกวัดข้างหน้าถ้ำบอกให้ลองเดินเข้าไปข้างในสิ ไปนั่งสมาธิก็ได้ เราเข้าไปอยู่ในถ้ำนานเลย นั่งอยู่คนเดียว อยู่กับตัวเองหลายชั่วโมง รู้สึกสงบมาก
“จันทบุรีกับตราดก็น่าสนใจ หรือเชียงใหม่ก็ดี แต่คนขึ้นไปอยู่เยอะ”
ชีวิตที่ดีสำหรับพี่คืออะไร
“เราอยากทำอะไรก็ทำ เพราะไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่เบียดเบียนคนอื่น ไม่เบียดเบียนแม้กระทั่งความคิดที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน แค่ทำให้ตัวเองมีความสุข และไม่ไปเดือดร้อนคนอื่นเขาก็โอเคแล้ว”
และยิ้มไปกับทุกเรื่อง?
“ใช่ ยิ้มกับทุกเรื่อง แต่บางเรื่องก็ไม่ต้อง (หัวเราะ)”
